در جریان عملیات زنبورداری در طول سال مشکلات بخصوصی پیش می آید که لازم است به طریق صحیح آن مشکلات را حل نمود.برخی از این مشکلات به اختصار بیان می شود

1 – بچه کندو :

یکی از مشکلات اساسی در جریان افزایش جمعیت کلنی ها تولید بچه کندو است که به واسطه خصوصیات غریزی زنبورها و عوامل محیطی و کمبود فضا جهت توسعه جمعیت اتفاق می افتد.

برای جلوگیری از تولید بچه کندو راههای مختلفی وجود دارد که اجرای هر یک بستگی به تعداد کندوهای زنبوردار و امکانات موجود دارد.

در صورتی که تعداد کلنی های زنبوردار کم باشد ، مثلا حدود 50 تا 100 عدد می توان در فاصله زمانی مشخصی که معمولا بچه کندو تولید می شود ملکه را گرفته و در قفس حمل ملکه ، آنرا به مدت چند روز محبوس نمود.این عمل باعث می شود که تعادل بین نسبتزنبورهای جوان و مسن تا حدودی برقرار شده و تمایل کلنی به تولید بچه کندو از بین برود.عمل دیگری که میتوان انجام داد اینست که چند قاب محتوی نوزادان را از کندوی پر جمعیت خارج کرده و به کندوی ضعیف تری منتقل نمود و به جای آن چند قاب ( شان ) خالی قرار داد.

روش دیگر جلوگیری از تولید بچه کندو اینست که تمام قابهای داخل کندو را بازدید کرده و تمام سلولهای ملکه را خراب نمود. این عمل تا حدود یک هفته الی ده روز از تولید بچه کندو ممانعت به عمل می آوردو باید تا زمانی که احتمال تولید بچه کندو وجود دارد هفته ای یک بار کندو ها را بازدید کرده و سلولهای ملکه را خراب نمود.در این بازرسی ها در صورتی که حتی یک سلول ملکه باقی بماند ، کلنی تولید بچه کندو خواهد کرد.

روشهای فوق برای زنبوردارانی که کلنی کمی دارند قابل اجرا می باشد و برای زنبوردارانی که تعداد کلنی های آنها زیاد است بایداز روشهای دیگیری استفاده نمود که یکی از این روشها ، روش معمول در ماری است که در ذیل بطور خلاصه ارائه می گردد.

ابتدا تمام شانهای موجود در کندو مورد بررسی قرار گرفته و تمام سلولهای ملکه ساخته شده را باید خراب نمود. سپس شانهای کندو را خارج نموده و فقط یک شان که حاوی ملکه و زنبورهای روی آن است در وسط کندو گذاشته و بقیه فضای آنرا با شانهای خالی پر نمائید. روی این بدنه یک  شبکه ملکه قرار داده و روی آن یک بدنه یا دو طبقه حاوی شانهای خالی  قرار دهید.بقیه شانهای کلنی را که حاوی نوزادان و زنبورهای روی آن است در داخل بدنه دیگری قرار داده و روی قسمت فوقانی کندوی مورد نظر قرار دهید. این کلنی تمام زنبورهای خود را دارا است با این تفاوت که ملکه در طبقه اول با فضای کافی برای تخمریزی  محبوس شده و نوزادان در طبقه فوقانی واقع شده اند و فاصله ای بین ملکه و نوزادان قبلی وجود دارد.

در حدود 10 روز بعد مجددا شانهای طبقه فوقانی را بررسی کرده و در صورتی که سلول ملکه ساخته شده است از بین ببرید.در مدت 21 روز از شروع این کار تمام نوزادان طبقه فوقانی متولد شده و فضای خالی نیز برای ذخیره سازی عسل بکار برده می شود.ضمنا در بدنه  اصلی ( طبقه پایین ) نوزادان جدیدی پرورش داده می شوند ( cale et al .,1975  ).

با اجرای این روش معمولا بچه کندو تولید نخواهد  شد.

علاوه بر نکات فوق الذکر باید توجه داشت که چون تولید بچه کندو اساسا غریزی و ژنتیکی است با ید حتی المکان از نژادهایی استفاده شود که ذاتا تمایل زیلدی به تولید بچه کندو نداشته باشند